шэ́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шэ́д шэ́ды
Р. шэ́да шэ́даў
Д. шэ́ду шэ́дам
В. шэ́д шэ́ды
Т. шэ́дам шэ́дамі
М. шэ́дзе шэ́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шэд м., спец. шед

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шэд, ‑а, М ‑дзе, м.

Стрэшка, пад якой размяшчаюцца клеткі на зверафермах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Шэ́ды

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Шэ́ды
Р. Шэ́д
Шэ́даў
Д. Шэ́дам
В. Шэ́ды
Т. Шэ́дамі
М. Шэ́дах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шед спец. шэд, род. шэ́да м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)