шыўко́вы гл. шывок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыўко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шыўко́вы шыўко́вая шыўко́вае шыўко́выя
Р. шыўко́вага шыўко́вай
шыўко́вае		 шыўко́вага шыўко́вых
Д. шыўко́ваму шыўко́вай шыўко́ваму шыўко́вым
В. шыўко́вы
шыўко́вага		 шыўко́вую шыўко́вае шыўко́выя
шыўко́вых
Т. шыўко́вым шыўко́вай
шыўко́ваю		 шыўко́вым шыўко́вымі
М. шыўко́вым шыўко́вай шыўко́вым шыўко́вых

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шыво́к, шыўка́, мн. шыўкі́, шыўко́ў, м.

Частка шва паміж двума праколамі іголкі.

Дробныя шыўкі.

|| прым. шыўко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)