Шы́цікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Шы́цікі
Р. Шы́цікаў
Д. Шы́цікам
В. Шы́цікі
Т. Шы́цікамі
М. Шы́ціках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шы́цік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шы́цік шы́цікі
Р. шы́ціка шы́цікаў
Д. шы́ціку шы́цікам
В. шы́ціка шы́цікаў
Т. шы́цікам шы́цікамі
М. шы́ціку шы́ціках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шы́цік, ‑а, м.

Разм. Маленькі рачны чарвячок, які жыве ў рухомым доміку-трубачцы, зробленым з пясчынак, кавалачкаў кары, дробных ракавінак. Сказаў .. [дзед] пра гэта раніцай, і я ўвесь дзень не ведаў спакою: накапаў чарвякоў, у ручаі назбіраў шыцікаў, разоў дзесяць, можа, перамотваў лёску. Хомчанка. Іх мы называлі хто як: хто сыцікі, хто шыцікі, а хто проста вадзяныя чарвячкі. Дайліда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)