шыццё́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. шыццё́
Р. шыцця́
Д. шыццю́
В. шыццё́
Т. шыццём
М. шыцці́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шыццё, -я́, н.

1. гл. шыць.

2. Тое, што шыюць ці сшытае; шытво.

Здаць ш. заказчыку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыццё ср.

1. шитьё; стёжка ж.; тача́ние, та́чка ж.; см. шыць 1;

2. (то, что шьётся, сшито) шитьё;

здаць ш. зака́зчыку — сдать шитьё зака́зчику

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шыццё, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шыць (у 1, 3 знач.).

2. Тое, што шыюць ці сшытае. Тут жа сядзела і пані падлоўчая, таксама з шыццём у руках. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыццё, шытво

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

шыць, шы́ю, шы́еш, шы́е; шы́ты; незак.

1. што. Вырабляць, змацоўваючы ніткай краі скроенай тканіны, скуры.

Ш. касцюм.

Ш. боты.

2. што і без дап. Змацоўваць, злучаць ніткай і інш. матэрыялам.

Ш. альбом.

Хірургу даводзіцца больш ш., чым рэзаць.

3. чым і па чым. Вышываць, расшываць.

Ш. гладдзю.

◊

Шыта-крыта (разм.) — пра што-н. дрэннае, несамавітае, што застаецца ў тайне.

|| зак. сшыць, -ы́ю, -ы́еш, -ы́е; -ы́ты (да 1 знач.).

|| наз. шыццё, -я́, н. (да 1 і 3 знач.).

|| прым. шве́йны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Швейная майстэрня.

Швейная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дашы́ць, ‑шыю, ‑шыеш, ‑шые; зак., што.

Скончыць шыццё чаго‑н.; давесці шыццё да пэўнай ступені выканання. Дашыць сарочку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

та́чка​II ж., сапожн., портн. шыццё, -цця́ ср.; шыццё суцэ́льным швом.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рукадзе́лле, -я, н.

1. Ручная праца (пераважна пра шыццё, вязанне, вышыўку).

2. Рэч, якая адмыслова выканана рукамі (пераважна пра вышытае, звязанае).

Выстаўка рукадзелля.

|| прым. рукадзе́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тача́ние сапожн., портн. шыццё, -цця́ ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)