шыфрава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. шыфрава́нне
Р. шыфрава́ння
Д. шыфрава́нню
В. шыфрава́нне
Т. шыфрава́ннем
М. шыфрава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шыфрава́нне ср. шифрова́ние, шифро́вка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шыфрава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. шыфраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыфрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак., што.

Пісаць шыфрам (у 1 знач.).

Ш. радыёграму.

|| зак. зашыфрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны.

|| наз. шыфро́ўка, -і, ДМ -ўцы і шыфрава́нне, -я, н.

|| прым. шыфрава́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шифрова́ние шыфрава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шифро́вка ж.

1. (действие) шыфро́ўка, -кі ж., шыфрава́нне, -ння ср.;

2. (зашифрованный текст) разг. шыфро́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)