шынка́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шынка́рка шынка́ркі
Р. шынка́ркі шынка́рак
Д. шынка́рцы шынка́ркам
В. шынка́рку шынка́рак
Т. шынка́ркай
шынка́ркаю		 шынка́ркамі
М. шынка́рцы шынка́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шынка́рка ж., уст. шинка́рка, тракти́рщица, каба́тчица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шынка́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Уст. Жан. да шынкар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шынка́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (уст.).

Уладальнік шынка.

|| ж. шынка́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. шынка́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шинка́рка уст. шынка́рка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тракти́рщица карчма́рка, -кі ж.; шынка́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каба́тчица уст. шынка́рка, -кі ж.; (трактирщица) карчма́рка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)