шыкану́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. шыкану́ шыканё́м
2-я ас. шыкане́ш шыканяце́
3-я ас. шыкане́ шыкану́ць
Прошлы час
м. шыкану́ў шыкану́лі
ж. шыкану́ла
н. шыкану́ла
Загадны лад
2-я ас. шыкані́ шыкані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час шыкану́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шыкану́ць сов., однокр., разг. шикану́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шыкану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да шыкаваць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; незак., чым і без дап. (разм.).

Праяўляць у чым-н. шык.

|| аднакр. шыкану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. шыкава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шикну́ть сов., однокр., разг. шыкану́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)