шы́біна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шы́біна |
шы́біны |
| Р. |
шы́біны |
шы́бін |
| Д. |
шы́біне |
шы́бінам |
| В. |
шы́біну |
шы́біны |
| Т. |
шы́бінай
шы́бінаю |
шы́бінамі |
| М. |
шы́біне |
шы́бінах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
задво́рак, ‑рка, м.
1. Задняя частка двара. Юрка падняў лямпу і ўбачыў, што ў адзіным акенцы, якое выходзіла на задворак, няма шыбін. Курто.
2. толькі мн. (задво́ркі, ‑аў). Месца за дварамі, ззаду двароў. У садах, што пачыналіся з задворкаў і спускаліся аж да паплавоў, было змрочна і туманна. Сіўцоў. Задворкамі, каб не кідацца людзям у вочы, як злодзей, [Лабановіч] накіраваўся на дарогу ў бок станцыі. Колас. // перан. Пра глухую, закінутую мясцовасць, ускраіну чаго‑н. і пад. З адсталага аграрнага прыдатка імперыялістычных дзяржаў, з задворкаў Еўропы Латвія ператварылася ў высакаразвітую індустрыяльную .. рэспубліку. «Звязда».
•••
На задворках чаго — на заднім плане, убаку. Апынуцца на задворках гісторыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)