шы́бкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шы́бкі шы́бкая шы́бкае шы́бкія
Р. шы́бкага шы́бкай
шы́бкае		 шы́бкага шы́бкіх
Д. шы́бкаму шы́бкай шы́бкаму шы́бкім
В. шы́бкі (неадуш.)
шы́бкага (адуш.)		 шы́бкую шы́бкае шы́бкія (неадуш.)
шы́бкіх (адуш.)
Т. шы́бкім шы́бкай
шы́бкаю		 шы́бкім шы́бкімі
М. шы́бкім шы́бкай шы́бкім шы́бкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шы́бкі обл. ши́бкий, бы́стрый, ско́рый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шы́бкі, ‑ая, ‑ае.

Абл. Хуткі, імклівы, скоры. [Людзі] шыбкім крокам пусціліся да агню. Бядуля. Шкроб на шыбкім кані сваім вечарам хмарным прыскакаў у павет. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шы́бка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шы́бка шы́бкі
Р. шы́бкі шы́бак
Д. шы́бцы шы́бкам
В. шы́бку шы́бкі
Т. шы́бкай
шы́бкаю		 шы́бкамі
М. шы́бцы шы́бках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Прашы́бісты(й) ’спрытны’ (шуміл., Сл. ПЗБ). Да шыбаць, шыбкі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)