шчы́глік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шчы́глік |
шчы́глікі |
| Р. |
шчы́гліка |
шчы́глікаў |
| Д. |
шчы́гліку |
шчы́глікам |
| В. |
шчы́гліка |
шчы́глікаў |
| Т. |
шчы́глікам |
шчы́глікамі |
| М. |
шчы́гліку |
шчы́гліках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шчы́глік м., уменьш. щеглёнок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шчы́глік, ‑а, м.
Памянш.-ласк. да шчыгол. Спелы яблык блішчыць на прыпёку, Смелы шчыглік пяе пра жыццё — не пра смерць. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
щеглёнок зоол.
1. (птенец щегла) шчыгляня́ и шчыглянё, -ня́ці ср.;
2. уменьш. шчы́глік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)