шчу́пік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шчу́пік шчу́пікі
Р. шчу́піка шчу́пікаў
Д. шчу́піку шчу́пікам
В. шчу́пік шчу́пікі
Т. шчу́пікам шчу́пікамі
М. шчу́піку шчу́піках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шчу́пік м., зоол. щу́пик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчу́пік, ‑а, м.

У біялогіі — членісты прыдатак ля ротавай поласці насякомых, ракападобных, мнаганожак, на якім знаходзяцца розныя органы пачуццяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

щу́пик зоол. шчу́пік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)