назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
| шчупако́вых | |
| шчупако́вым | |
| шчупако́вых | |
| шчупако́вымі | |
| шчупако́вых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
| шчупако́вых | |
| шчупако́вым | |
| шчупако́вых | |
| шчупако́вымі | |
| шчупако́вых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шчупако́вы
прыметнік, адносны
| шчупако́вы | шчупако́вая | шчупако́вае | ||
| шчупако́вага | шчупако́вай шчупако́вае |
шчупако́вага | шчупако́вых | |
| шчупако́ваму | шчупако́вай | шчупако́ваму | шчупако́вым | |
| шчупако́вы ( шчупако́вага ( |
шчупако́вую | шчупако́вае | шчупако́вых ( |
|
| шчупако́вым | шчупако́вай шчупако́ваю |
шчупако́вым | шчупако́вымі | |
| шчупако́вым | шчупако́вай | шчупако́вым | шчупако́вых | |
Іншыя варыянты: шчупако́ў.
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
щу́ковые
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шчупако́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да шчупака.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)