шчо́тачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шчо́тачны шчо́тачная шчо́тачнае шчо́тачныя
Р. шчо́тачнага шчо́тачнай
шчо́тачнае		 шчо́тачнага шчо́тачных
Д. шчо́тачнаму шчо́тачнай шчо́тачнаму шчо́тачным
В. шчо́тачны (неадуш.)
шчо́тачнага (адуш.)		 шчо́тачную шчо́тачнае шчо́тачныя (неадуш.)
шчо́тачных (адуш.)
Т. шчо́тачным шчо́тачнай
шчо́тачнаю		 шчо́тачным шчо́тачнымі
М. шчо́тачным шчо́тачнай шчо́тачным шчо́тачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шчо́тачны щёточный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчо́тачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шчоткі (у 1 знач.), вытворчасці шчотак. У маі — чэрвені 1917 года баставалі рабочыя-металісты і рабочыя лесапільных заводаў, шчотачных і шчацінных фабрык Мінска і яго ваколіц. «Полымя». // Які мае ў сваёй канструкцыі шчоткі, забяспечаны шчоткамі. Шчотачная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчо́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Прыстасаванне для чысткі, мыцця, змятання чаго-н. у выглядзе плоскай калодачкі з густа насаджаным на яе шчаціннем ці іншым матэрыялам.

Ш. для абутку.

Зубная ш.

Ш. для чысткі коней.

2. У коней: частка нагі над капытом і пучок валасоў на гэтым месцы (спец.).

3. Прыстасаванне ў электрамашыне для перадачы току ад вярчальных частак да нерухомых (спец.).

|| памянш. шчо́тачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. шчо́тачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

щёточный шчо́ткавы, шчо́тачны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)