шчо́тачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шчо́тачны |
шчо́тачная |
шчо́тачнае |
шчо́тачныя |
| Р. |
шчо́тачнага |
шчо́тачнай
шчо́тачнае |
шчо́тачнага |
шчо́тачных |
| Д. |
шчо́тачнаму |
шчо́тачнай |
шчо́тачнаму |
шчо́тачным |
| В. |
шчо́тачны (неадуш.)
шчо́тачнага (адуш.) |
шчо́тачную |
шчо́тачнае |
шчо́тачныя (неадуш.)
шчо́тачных (адуш.) |
| Т. |
шчо́тачным |
шчо́тачнай
шчо́тачнаю |
шчо́тачным |
шчо́тачнымі |
| М. |
шчо́тачным |
шчо́тачнай |
шчо́тачным |
шчо́тачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шчо́тачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да шчоткі (у 1 знач.), вытворчасці шчотак. У маі — чэрвені 1917 года баставалі рабочыя-металісты і рабочыя лесапільных заводаў, шчотачных і шчацінных фабрык Мінска і яго ваколіц. «Полымя». // Які мае ў сваёй канструкцыі шчоткі, забяспечаны шчоткамі. Шчотачная машына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)