Шчадры́н
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Шчадры́н |
| Р. |
Шчадрына́ |
| Д. |
Шчадрыну́ |
| В. |
Шчадры́н |
| Т. |
Шчадрыно́м |
| М. |
Шчадрыне́ |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Галаваця́п (БРС). Як і ўкр. головотя́п, запазычанне з рус. мовы. У рус. мове. гэта слова зафіксавана з 1869 г. (аўтарам яго з’яўляецца Салтыкоў–Шчадрын). Гл. Шанскі, 1, Г, 119.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пампаду́р уст. ’адміністратар-самадур’ (ТСБМ), ’дурны ганарлівец’ (Нас.). З рус. помпаду́р ’тс’ (у гэтым значэнні ўпершыню ужыў Салтыкоў–Шчадрын — ССРЛЯ, 10, 1207) ад імя фаварыткі французскага караля Людовіка XV маркізи дэ Пампадур (Фасмер, 3, 324).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)