шуро́вачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шуро́вачны шуро́вачная шуро́вачнае шуро́вачныя
Р. шуро́вачнага шуро́вачнай
шуро́вачнае		 шуро́вачнага шуро́вачных
Д. шуро́вачнаму шуро́вачнай шуро́вачнаму шуро́вачным
В. шуро́вачны
шуро́вачнага		 шуро́вачную шуро́вачнае шуро́вачныя
шуро́вачных
Т. шуро́вачным шуро́вачнай
шуро́вачнаю		 шуро́вачным шуро́вачнымі
М. шуро́вачным шуро́вачнай шуро́вачным шуро́вачных

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шурава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак.

1. што. Перамешваць у топцы палаючае паліва (спец.).

2. перан. Дзейнічаць, рабіць што-н. хутка, энергічна (разм.).

|| наз. шурава́нне, -я, н. і шуро́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 1 знач.).

|| прым. шуро́вачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)