шумо́к, -мку́, м. (разм.).
Слабы шум¹ (у 1 і 3 знач.).
Па зале пайшоў ш.
Ш. у сэрцы.
◊
Пад шумок (разм.) — незаўважна для іншых; маскіруючыся, прыкрываючыся чым-н.
Уцячы адкуль-н. пад ш.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шумо́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
шумо́к |
| Р. |
шумку́ |
| Д. |
шумку́ |
| В. |
шумо́к |
| Т. |
шумко́м |
| М. |
шумку́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
шумо́к разг. шумо́к, -мку́ м.;
◊
под шумо́к пад шумо́к.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шумо́к I, -мку́ м., разг. шумо́к;
◊ пад ш. — под шумо́к
шумо́к II, -мку́ м., разг. пе́на ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шумо́к 1, ‑мку, м.
Разм. Невялікі, слабы, лёгкі шум (у 1 знач.). У зале стаяў стрыманы шумок. Колас.
•••
Пад шумок — непрыкметна, незаўважна; маскіруючыся, прыкрываючыся чым‑н.
шумо́к 2, ‑мку, м.
Разм. Тое, што і шум 2. [Кучучыха:] — Вазьмі, дзеўка, лыжку ды шумок трошкі пазбірвай, а я тым часам чаго пагляджу. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)