шумаме́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шумаме́р |
шумаме́ры |
| Р. |
шумаме́ра |
шумаме́раў |
| Д. |
шумаме́ру |
шумаме́рам |
| В. |
шумаме́р |
шумаме́ры |
| Т. |
шумаме́рам |
шумаме́рамі |
| М. |
шумаме́ры |
шумаме́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шумаме́р, ‑а, м.
Прыбор для вымярэння громкасці гуку (шуму).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шумоме́р шумаме́р, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)