шука́льніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шука́льніцкі |
шука́льніцкая |
шука́льніцкае |
шука́льніцкія |
| Р. |
шука́льніцкага |
шука́льніцкай
шука́льніцкае |
шука́льніцкага |
шука́льніцкіх |
| Д. |
шука́льніцкаму |
шука́льніцкай |
шука́льніцкаму |
шука́льніцкім |
| В. |
шука́льніцкі (неадуш.)
шука́льніцкага (адуш.) |
шука́льніцкую |
шука́льніцкае |
шука́льніцкія (неадуш.)
шука́льніцкіх (адуш.) |
| Т. |
шука́льніцкім |
шука́льніцкай
шука́льніцкаю |
шука́льніцкім |
шука́льніцкімі |
| М. |
шука́льніцкім |
шука́льніцкай |
шука́льніцкім |
шука́льніцкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шука́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Чалавек, заняты пошукам, здабываннем чаго-н.
Ш. жэньшэню.
Шукальнікі алмазаў.
Ш. прыгод.
2. Прыстасаванне ў розных прыборах, якое аблягчае знаходжанне якога-н. прадмета, аб’екта (спец.).
Ш. у фотаапараце.
|| ж. шука́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).
|| прым. шука́льніцкі, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)