шука́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шука́льніца шука́льніцы
Р. шука́льніцы шука́льніц
Д. шука́льніцы шука́льніцам
В. шука́льніцу шука́льніц
Т. шука́льніцай
шука́льніцаю		 шука́льніцамі
М. шука́льніцы шука́льніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шука́льніца ж. иска́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шука́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да шукальнік (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шука́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, заняты пошукам, здабываннем чаго-н.

Ш. жэньшэню.

Шукальнікі алмазаў.

Ш. прыгод.

2. Прыстасаванне ў розных прыборах, якое аблягчае знаходжанне якога-н. прадмета, аб’екта (спец.).

Ш. у фотаапараце.

|| ж. шука́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).

|| прым. шука́льніцкі, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

иска́тельница

1. шука́льніца, -цы ж.;

2. прасі́цельніца, -цы ж., прасі́целька, -кі ж.; см. иска́тель;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)