шугну́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
шугну́ |
шугнё́м |
| 2-я ас. |
шугне́ш |
шугняце́ |
| 3-я ас. |
шугне́ |
шугну́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
шугну́ў |
шугну́лі |
| ж. |
шугну́ла |
| н. |
шугну́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
шугні́ |
шугні́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
шугну́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шугну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак. і аднакр.
Тое, што і шугануць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ашугну́ць ’абступіць, абкружыць, агарнуць’ (КЭС, лаг.). Ад шугаць, шугнуць ’паляцець з шумам’, сюды ж, магчыма, шунуць ’наляцець, наскочыць’ (Жд.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)