шты́хель

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шты́хель шты́хелі
Р. шты́хеля шты́хеляў
Д. шты́хелю шты́хелям
В. шты́хель шты́хелі
Т. шты́хелем шты́хелямі
М. шты́хелі шты́хелях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шты́хель м., спец. шти́хель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шты́хель, ‑я, м.

Ручны разец, які выкарыстоўваецца для гравіроўкі і абточвання дробных дэталей у гадзіннікавай справе, дакладнай механіцы.

[Ням. Stichel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шти́хель спец. шты́хель, -ля м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)