шты́фтавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шты́фтавы |
шты́фтавая |
шты́фтавае |
шты́фтавыя |
| Р. |
шты́фтавага |
шты́фтавай
шты́фтавае |
шты́фтавага |
шты́фтавых |
| Д. |
шты́фтаваму |
шты́фтавай |
шты́фтаваму |
шты́фтавым |
| В. |
шты́фтавы (неадуш.)
шты́фтавага (адуш.) |
шты́фтавую |
шты́фтавае |
шты́фтавыя (неадуш.)
шты́фтавых (адуш.) |
| Т. |
шты́фтавым |
шты́фтавай
шты́фтаваю |
шты́фтавым |
шты́фтавымі |
| М. |
шты́фтавым |
шты́фтавай |
шты́фтавым |
шты́фтавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шты́фтавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да штыфта; змацаваны штыфтамі; які мае штыфты. Штыфтавае злучэнне. Штыфтавая малатарня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
штыфт, -а, М -фце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
Металічны стрыжанёк нерухомага злучэння чаго-н. (напр. дэталей машыны).
|| прым. шты́фтавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)