штылявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. штылявы́ штылява́я штыляво́е штылявы́я
Р. штыляво́га штыляво́й
штыляво́е		 штыляво́га штылявы́х
Д. штыляво́му штыляво́й штыляво́му штылявы́м
В. штылявы́ (неадуш.)
штыляво́га (адуш.)		 штыляву́ю штыляво́е штылявы́я (неадуш.)
штылявы́х (адуш.)
Т. штылявы́м штыляво́й
штыляво́ю		 штылявы́м штылявы́мі
М. штылявы́м штыляво́й штылявы́м штылявы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

штылявы́ мор. штилево́й, шти́льный;

~во́е надво́р’е — штилева́я пого́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штылявы́, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да штылю ​1; такі, як у час штылю. Штылявы перыяд. Штылявое надвор’е.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штыль¹, -ю, м.

Поўнае зацішша на моры.

|| прым. штылявы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штилево́й мор. штылявы́;

штилева́я пого́да штыляво́е надво́р’е;

штилева́я полоса́ штылявы́ перы́яд (штылява́я паласа́).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)