штурха́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
штурха́льнік |
штурха́льнікі |
| Р. |
штурха́льніка |
штурха́льнікаў |
| Д. |
штурха́льніку |
штурха́льнікам |
| В. |
штурха́льніка |
штурха́льнікаў |
| Т. |
штурха́льнікам |
штурха́льнікамі |
| М. |
штурха́льніку |
штурха́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
штурха́льнік м., спорт. толка́тель
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
толка́тель
1. техн. штурха́ч, -ча́ м.;
2. спорт. штурха́льнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)