штука́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. штука́рскі штука́рская штука́рскае штука́рскія
Р. штука́рскага штука́рскай
штука́рскае		 штука́рскага штука́рскіх
Д. штука́рскаму штука́рскай штука́рскаму штука́рскім
В. штука́рскі (неадуш.)
штука́рскага (адуш.)		 штука́рскую штука́рскае штука́рскія (неадуш.)
штука́рскіх (адуш.)
Т. штука́рскім штука́рскай
штука́рскаю		 штука́рскім штука́рскімі
М. штука́рскім штука́рскай штука́рскім штука́рскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

штука́рскі штука́рский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штука́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да штукара, штукарства, уласцівы ім. У гмах далоні — і жар-птушкі Чародкай сядуць на плячы. Ківок — і з рота пырснуць стужкі — Штукарскія спавівачы. Макаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штука́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Артыст, які паказвае фокусы.

2. Той, хто вырабляе штукі (у 4 знач.), выдумшчык, жартаўнік.

|| ж. штука́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. штука́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штука́рский разг. штука́рскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

балага́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да балагана. Балаганны будынак. Балаганная пацеха.

2. перан. Разм. Грубы, пошлы, штукарскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шутовско́й

1. бла́занскі;

2. перен. бла́занскі, штука́рскі, камедыя́нцкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)