штрыхо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. штрыхо́ўка
Р. штрыхо́ўкі
Д. штрыхо́ўцы
В. штрыхо́ўку
Т. штрыхо́ўкай
штрыхо́ўкаю
М. штрыхо́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

штрыхо́ўка ж. штрихо́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штрыхо́ўка, ‑і, ДМ ‑хоўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. штрыхаваць.

2. Штрыхі, нанесеныя на што‑н.; заштрыхаванае месца. // Спосаб выканання мастацкіх твораў (звычайна малюнкаў). Нязначная частка прац [Філіповіча] намалявана адным контурам або суцэльнай штрыхоўкай тушшу без ужывання колеру. Шматаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штрыхава́ць, -рыху́ю, -рыху́еш, -рыху́е; -рыху́й; -рыхава́ны; незак., што.

Наносіць штрыхі (у 1 знач.) на што-н.

Ш. карту.

|| зак. заштрыхава́ць, -рыху́ю, -рыху́еш, -рыху́е; -рыху́й; -рыхава́ны.

|| наз. штрыхо́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. і штрыхава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штрихо́вка ж.

1. (действие) штрыхава́нне, -ння ср., штрыхо́ўка, -кі ж.;

2. (штрихи) штрыхо́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)