штанда́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
штанда́рны |
штанда́рная |
штанда́рнае |
штанда́рныя |
| Р. |
штанда́рнага |
штанда́рнай
штанда́рнае |
штанда́рнага |
штанда́рных |
| Д. |
штанда́рнаму |
штанда́рнай |
штанда́рнаму |
штанда́рным |
| В. |
штанда́рны (неадуш.)
штанда́рнага (адуш.) |
штанда́рную |
штанда́рнае |
штанда́рныя (неадуш.)
штанда́рных (адуш.) |
| Т. |
штанда́рным |
штанда́рнай
штанда́рнаю |
штанда́рным |
штанда́рнымі |
| М. |
штанда́рным |
штанда́рнай |
штанда́рным |
штанда́рных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
штанда́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. У некаторых арміях: палкавы сцяг у кавалерыйскіх часцях або сцяг як знак дзяржавы ці грамадскай арганізацыі.
2. У царскай Расіі і некаторых краінах: сцяг кіраўніка дзяржавы (манарха, прэзідэнта), які паднімаецца ў месцы яго знаходжання.
3. Сцяг (паэт.).
|| прым. штанда́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
штанда́ртный штанда́рны, штанда́равы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)