штанда́ра
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
штанда́ра |
штанда́ры |
| Р. |
штанда́ры |
штанда́раў |
| Д. |
штанда́ры |
штанда́рам |
| В. |
штанда́ру |
штанда́ры |
| Т. |
штанда́рай
штанда́раю |
штанда́рамі |
| М. |
штанда́ры |
штанда́рах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
штанда́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
штанда́р |
штанда́ры |
| Р. |
штанда́ра |
штанда́раў |
| Д. |
штанда́ру |
штанда́рам |
| В. |
штанда́р |
штанда́ры |
| Т. |
штанда́рам |
штанда́рамі |
| М. |
штанда́ры |
штанда́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Станда́ра ‘адзін з драўляных слупоў, які служыць фундаментам’ (браг., Шатал.; чэрв., Нар. лекс.). Гл. штандара.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Стурса́к ‘штандара’, мн. л. стурсакы́ (жабін., ЛА, 4). Параўн. польск. stursać (< szturchać, Варш. сл.) ‘штурхаць’. Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
штанда́ры, ‑аў; адз. штандара, ‑ы, ж.
Разм. Вялікія, звычайна дубовыя, укапаныя ў зямлю калоды, на якія кладуцца падрубы якога‑н. драўлянага збудавання. Зруб быў яшчэ толькі пачаты — усяго тры вянцы, пакладзеныя на круглыя, тоўстыя дубовыя штандары. Сачанка. [Астаповіч] апынуўся паміж штандараў, на якіх трымаўся ўвесь млынавы будынак. Чорны.
[Ням. Ständer — стойка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
штанда́рына,
Разм. Адна штандара (гл. штандары). Месца пад хату, як вярнуўся з вайны, доўга не выбіраў. Агледзеў [Мітрафан] млынарышча — дарма, што пясочак ды забалаць, затое пры дарозе, пры канаве і ў людзей на вачах. 1, каб не раздумаць, тут жа ўкапаў першую штандарыну. Ракітны. Я тут залатаю, там падапру, То замяню штандарыну якую, Перасцялю падлогу, перакрыю дах, І з гэтае халупы, гарантую, Ўзнімецца сапраўдны гмах! Валасевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)