шта́г

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шта́г шта́гі
Р. шта́га шта́гаў
Д. шта́гу шта́гам
В. шта́г шта́гі
Т. шта́гам шта́гамі
М. шта́гу шта́гах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

штаг мор. штаг, род. шта́га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штаг, ‑а, м.

Спец. Канат, трос, які ўтрымлівае ад падзення мачту, стэньгу і пад.

[Гал. stag.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)