штабні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Тое, што і штабіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штабні́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. штабні́к штабнікі́
Р. штабніка́ штабніко́ў
Д. штабніку́ штабніка́м
В. штабніка́ штабніко́ў
Т. штабніко́м штабніка́мі
М. штабніку́ штабніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

штабні́к, -ка́ м., воен., разг. штабни́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штабні́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і штабіст. Свіліс чамусьці не пажадаў пераязджаць у іншы лагер у адным вагоне са штабнікамі. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штабни́к воен., разг. штабні́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)