шрыфтавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шрыфтавы́ шрыфтава́я шрыфтаво́е шрыфтавы́я
Р. шрыфтаво́га шрыфтаво́й
шрыфтаво́е		 шрыфтаво́га шрыфтавы́х
Д. шрыфтаво́му шрыфтаво́й шрыфтаво́му шрыфтавы́м
В. шрыфтавы́ (неадуш.)
шрыфтаво́га (адуш.)		 шрыфтаву́ю шрыфтаво́е шрыфтавы́я (неадуш.)
шрыфтавы́х (адуш.)
Т. шрыфтавы́м шрыфтаво́й
шрыфтаво́ю		 шрыфтавы́м шрыфтавы́мі
М. шрыфтавы́м шрыфтаво́й шрыфтавы́м шрыфтавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шрыфтавы́ шрифтово́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шрыфтавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да шрыфту, з’яўляецца шрыфтам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шрыфт, -у, М -фце, мн. -ы́, -о́ў, м.

Камплект друкарскіх літар пэўнага памеру і формы, а таксама іх адбітак.

Дробны ш.

|| прым. шрыфтавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шрифтово́й шрыфтавы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)