Шпількі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Шпількі́
Р. Шпілько́ў
Д. Шпілька́м
В. Шпількі́
Т. Шпілька́мі
М. Шпілька́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Шпі́лькі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Шпі́лькі
Р. Шпі́лек
Шпі́лькаў
Д. Шпі́лькам
В. Шпі́лькі
Т. Шпі́лькамі
М. Шпі́льках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шпі́лькі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. шпі́лькі
Р. шпі́лек
Д. шпі́лькам
В. шпі́лькі
Т. шпі́лькамі
М. шпі́льках

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шпі́лька

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шпі́лька шпі́лькі
Р. шпі́лькі шпі́лек
Д. шпі́льцы шпі́лькам
В. шпі́льку шпі́лькі
Т. шпі́лькай
шпі́лькаю		 шпі́лькамі
М. шпі́льцы шпі́льках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шпи́лька в разн. знач. шпі́лька, -кі ж.;

роговы́е шпи́льки рагавы́я шпі́лькі;

◊

подпуска́ть шпи́льки падпуска́ць шпі́лькі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпі́лькавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шпількі. Шпількавая галоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панако́лваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. чаго. Накалоць многа чаго-н.

П. дроў.

2. што. Пракалоць у многіх месцах.

П. слівы для варэння.

3. каго-што. Насадзіць на што-н. вострае ўсё, многае, або ўсіх, многіх.

П. матылёў на шпількі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падшпілі́ць, ‑шпілю, ‑шпіліш, ‑шпіліць; зак., што.

Далучыць да чаго‑н. пры дапамозе шпількі, сашчэпкі і пад.; прышпіліць. Падшпіліць валасы. Падшпіліць спраўку да заявы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадко́лвацца ​1, ‑аецца; зак.

Адкалоцца, адваліцца ў многіх месцах, усюды. Крыгі паадколваліся.

паадко́лвацца ​2, ‑аецца; зак.

Адкалоцца, адшпіліцца ў многіх месцах, усюды. Шпількі паадколваліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпі́лечны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да шпількі, да вырабу шпілек. Шпілечная вытворчасць.

2. Спец. Звязаны з прымяненнем, выкарыстаннем шпілек (у 4 знач.). Шпілечнае мацаванне. Шпілечнае злучэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)