шпі́лечны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шпі́лечны шпі́лечная шпі́лечнае шпі́лечныя
Р. шпі́лечнага шпі́лечнай
шпі́лечнае		 шпі́лечнага шпі́лечных
Д. шпі́лечнаму шпі́лечнай шпі́лечнаму шпі́лечным
В. шпі́лечны (неадуш.)
шпі́лечнага (адуш.)		 шпі́лечную шпі́лечнае шпі́лечныя (неадуш.)
шпі́лечных (адуш.)
Т. шпі́лечным шпі́лечнай
шпі́лечнаю		 шпі́лечным шпі́лечнымі
М. шпі́лечным шпі́лечнай шпі́лечным шпі́лечных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шпі́лечны шпи́лечный; була́вочный;

◊ ш. ўкол — була́вочный уко́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпі́лечны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да шпількі, да вырабу шпілек. Шпілечная вытворчасць.

2. Спец. Звязаны з прымяненнем, выкарыстаннем шпілек (у 4 знач.). Шпілечнае мацаванне. Шпілечнае злучэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпі́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

1. Прыстасаванне ў выглядзе вілачкі для заколвання валасоў.

Сколваць валасы шпількай.

2. Засцежка для вопраткі, адзін канец якой хаваецца ў кручкаватае паглыбленне — галоўку.

Заколваць кішэню шпількай.

3. Іголка з каляровай галоўкай для аздаблення жаночага галаўнога ўбору.

4. Тонкі і высокі абцас на жаночым туфлі (разм.).

5. перан. З’едлівая заўвага (разм.).

Падпусціць шпільку каму-н.

|| прым. шпі́лечны, -ая, -ае (да 1—3 знач.) і шпі́лькавы, -ая, -ае (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

була́вочный шпі́лечны, шпі́лькавы;

◊

була́вочный уко́л шпі́лечны (шпі́лькавы) уко́л;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпі́лькавы, см. шпі́лечны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

була́вчатый шпі́лечны, шпі́лькавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпи́лечный шпі́лечны, шпі́лькавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уко́л, -лу м., в разн. знач. уко́л;

у. іго́лкай — уко́л иго́лкой;

прызна́чыць хво́раму ўко́лы — назна́чить больно́му уко́лы;

у. самалю́бству — уко́л самолю́бию;

◊ шпі́лечны ўкол — була́вочный уко́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)