шпу́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шпу́льнік шпу́льнікі
Р. шпу́льніка шпу́льнікаў
Д. шпу́льніку шпу́льнікам
В. шпу́льніка шпу́льнікаў
Т. шпу́льнікам шпу́льнікамі
М. шпу́льніку шпу́льніках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шпу́льнік, ‑а, м.

У ткацтве — рабочы, які займаецца намотваннем нітак або пражы на шпулькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпу́льник шпу́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпу́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да шпульнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)