шпро́т

‘рыба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шпро́т шпро́ты
Р. шпро́та шпро́таў
Д. шпро́ту шпро́там
В. шпро́та шпро́таў
Т. шпро́там шпро́тамі
М. шпро́це шпро́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шпро́ты, -аў, адз. шпрот, -а, М -ро́це, м.

Дробная марская вэнджаная рыба, кансерваваная ў алеі.

|| прым. шпро́тавы, -ая, -ае і шпро́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шпро́ты мн. (ед. шпрот м) шпро́ты, -таў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпро́ты, -таў, ед. шпрот м., в разн. знач. шпро́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпро́ты, ‑аў; адз. шпрот, ‑а, М шпроце, м.

1. Дробная марская прамысловая рыба сямейства селядцоў. Лоўля шпротаў. Апрацоўка шпротаў.

2. толькі мн. (шпро́ты, ‑аў). Кансервы з гэтай, а таксама іншай дробнай рыбы (салакі, кількі і пад.). Закусвалі [госці] сырам, вэнджанай каўбасою і шпротамі. Васілёнак.

[Ням. Sprotte.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)