шпо́начны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шпо́начны |
шпо́начная |
шпо́начнае |
шпо́начныя |
| Р. |
шпо́начнага |
шпо́начнай
шпо́начнае |
шпо́начнага |
шпо́начных |
| Д. |
шпо́начнаму |
шпо́начнай |
шпо́начнаму |
шпо́начным |
| В. |
шпо́начны (неадуш.)
шпо́начнага (адуш.) |
шпо́начную |
шпо́начнае |
шпо́начныя (неадуш.)
шпо́начных (адуш.) |
| Т. |
шпо́начным |
шпо́начнай
шпо́начнаю |
шпо́начным |
шпо́начнымі |
| М. |
шпо́начным |
шпо́начнай |
шпо́начным |
шпо́начных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шпо́начны тех. шпо́ночный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шпо́начны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да шпонкі; прызначаны для шпонкі. Шпоначная канаўка. // Звязаны з прымяненнем, выкарыстаннем шпонкі. Шпоначнае злучэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)