шпачаня́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. шпачаня́ шпачаня́ты
Р. шпачаня́ці шпачаня́т
Д. шпачаня́ці шпачаня́там
В. шпачаня́ шпачаня́т
Т. шпачанё́м шпачаня́тамі
М. шпачаня́ці шпачаня́тах

Іншыя варыянты: шпачанё́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шпачаня́ і шпачанё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Птушаня шпака.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шпачанё ср., см. шпачаня́

шпачаня́ и шпачанё, -ня́ці ср. скворчо́нок м., птене́ц скворца́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпачаня́ і шпачанё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Птушаня шпака. Халадком патыхае вячэрнім... Сонна ціўкае шпачаня... Барадулін. Тады яго [язміну] й на свеце не было, Як шпачанят і гэтых пульхных хмарак, Калі цалялі каты проста ў лоб Бясстрашнага сівога камісара. Лось. // перан. Пра таго, хто не дасягнуў сталага ўзросту; пра нявопытнага, неспрактыкаванага чалавека. — Паспрабуй іх укласці, яны двойчы мяне самога прыспалі, шпакі гэтыя, — з пакоя выглянуў высокі поўны мужчына ў піжаме і жартаўліва крыкнуў на дзяцей: — Гэць, шпачаняты, спаць! Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпачанё́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. шпачанё́ шпачаня́ты
Р. шпачаня́ці шпачаня́т
Д. шпачаня́ці шпачаня́там
В. шпачанё́ шпачаня́т
Т. шпачанё́м шпачаня́тамі
М. шпачаня́ці шпачаня́тах

Іншыя варыянты: шпачаня́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скворчо́нок м. шпачаня́ и шпачанё, -ня́ці ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)