шпацырава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; незак.

Хадзіць на свежым паветры, адпачываючы, прагульвацца або хадзіць не спяшаючыся ўзад і ўперад.

Ш. вечарам па скверы.

Што шпацыруеш па хаце?

|| зак. пашпацырава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й.

|| наз. шпацырава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шпацырава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шпацыру́ю шпацыру́ем
2-я ас. шпацыру́еш шпацыру́еце
3-я ас. шпацыру́е шпацыру́юць
Прошлы час
м. шпацырава́ў шпацырава́лі
ж. шпацырава́ла
н. шпацырава́ла
Загадны лад
2-я ас. шпацыру́й шпацыру́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час шпацыру́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шпацырава́ць несов. проха́живаться, прогу́ливаться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпацырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Хадзіць на свежым паветры, адпачываючы; прагульвацца. Часта Паўлюк любіў шпацыраваць вечарамі па цяперашнім Купалаўскім скверыку. Русак. На праспекце ад Камсамольскай да Энгельса шпацыравалі купкі моладзі. Грамовіч. // Хадзіць не спяшаючыся, узад і ўперад. Садовіч і Янкавец шпацыравалі па пакоі і ціха аб чымсьці гутарылі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашпацырава́ць гл. шпацыраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зашпацырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Пачаць шпацыраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашпацырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Разм.

1. Пачаць шпацыраваць.

2. Шпацыраваць некаторы час. Віця пашпацыраваў па тратуарах, набываў у парку, а весялей не стала. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпацырава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. шпацыраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спацырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Абл. Шпацыраваць. Каля дарогі спацыравалі вароны. Чорны. Стары палкоўнік.. спацыраваў па вуліцах. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звы́чай, ‑ю, м.

1. Агульнапрыняты парадак, правіла, якое здаўна ўкаранілася ў быце народа або пэўнай грамадскай групы. На стол пакласці ўсё, што ёсць, — Такі ўжо звычай наш спрадвечны. Сіпакоў. Ёй зусім не хацелася хаваць сваёй радасці, але такі ўжо быў звычай: маладой непрыгожа быць на вяселлі празмерна вясёлай... Васілевіч.

2. Прывычны спосаб дзеяння; прывычка. Дубравіна мела звычай неяк нібы нядбала пакідаць на сябе касынку ці шалік. Карпюк. — А я маю звычай пасля абеду шпацыраваць і сядзець не хачу, — і, заклаўшы рукі назад, пачала шпацыраваць па зале. Мядзёлка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)