шпа́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шпа́т шпа́ты
Р. шпа́ту шпа́таў
Д. шпа́ту шпа́там
В. шпа́т шпа́ты
Т. шпа́там шпа́тамі
М. шпа́це шпа́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шпат мин. шпат, род. шпа́ту м.;

полево́й шпат палявы́ шпат;

известко́вый шпат ва́пнавы шпат.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпат I, род. шпа́ту м., мин. шпат;

○ палявы́ ш. — полево́й шпат;

ва́пнавы ш. — известко́вый шпат;

жале́зны ш. — желе́зный шпат

шпат II, род. шпа́ту м., вет. шпат

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпат ​1, ‑у, М шпаце, м.

Спец. Устарэлая назва мінералу, які пры ўдары расколваецца на кавалкі правільнай, геаметрычнай формы.

•••

Палявы шпат — мінерал з групы сілікатаў.

Плавіковы шпат — тое, што і плавік.

[Ням. Spat.]

шпат ​2, ‑у, М шпаце, м.

Спец. Хранічнае запаленне скакальнага сустава ў каня ці рабочага вала.

[Ням. Spat.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпа́ты, -аў, адз. шпат, -у, М шпа́це, м.

Назва групы мінералаў якія валодаюць здольнасцю пры ўдары расколвацца на кавалкі геаметрычна правільнай формы.

Вапнавы шпат.

Палявы шпат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ва́пнавы известко́вый;

○ в. шпат — известко́вый шпат

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плавіко́вы, ‑ая, ‑ае.

У выразах: плавіковая кіслата гл. кіслата; плавіковы шпат гл. шпат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плавіко́вы: п. шпат пла́вико́вый шпат;

~вая кіслата́ — хим. плавико́вая кислота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плавико́вый плавіко́вы;

плавико́вый шпат плавіко́вы шпат;

плавико́вая кислота́ хим. плавіко́вая кіслата́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хлары́тавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўтрымлівае хларыт. Хларытавы шпат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)