шнурава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. шнурава́нне
Р. шнурава́ння
Д. шнурава́нню
В. шнурава́нне
Т. шнурава́ннем
М. шнурава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шнурава́нне ср. шнурова́ние, шнуро́вка ж.; см. шнурава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шнурава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. шнураваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шнурава́цца, -ру́юся, -ру́ешся, -ру́ецца; -ру́йся; незак.

Зацягваць на сабе што-н. шнуруючы.

Ш. ў гарсэт.

|| зак. зашнурава́цца, -ру́юся, -ру́ешся, -ру́ецца; -ру́йся.

|| наз. шнурава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шнурава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак.

1. што. Сцягваць шнурком.

Ш. чаравікі.

2. што. Прашываць шнурам.

Ш. інвентарную кнігу.

3. Часта хадзіць, ездзіць узад і ўперад (разм.).

Ш. па вёсцы.

|| зак. зашнурава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны (да 1 знач.) і прашнурава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны (да 2 і 3 знач.).

|| наз. шнурава́нне, -я, н. і шнуро́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

|| прым. шнурава́льны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шнурова́ние в разн. знач. шнурава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шнуро́вка ж.

1. (действие) шнурава́нне, -ння ср., шнуро́ўка, -кі ж.;

2. в др. знач. шнуро́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)