шляхе́тны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шляхе́тны |
шляхе́тная |
шляхе́тнае |
шляхе́тныя |
| Р. |
шляхе́тнага |
шляхе́тнай шляхе́тнае |
шляхе́тнага |
шляхе́тных |
| Д. |
шляхе́тнаму |
шляхе́тнай |
шляхе́тнаму |
шляхе́тным |
| В. |
шляхе́тны (неадуш.) шляхе́тнага (адуш.) |
шляхе́тную |
шляхе́тнае |
шляхе́тныя (неадуш.) шляхе́тных (адуш.) |
| Т. |
шляхе́тным |
шляхе́тнай шляхе́тнаю |
шляхе́тным |
шляхе́тнымі |
| М. |
шляхе́тным |
шляхе́тнай |
шляхе́тным |
шляхе́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шляхе́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шляхе́тны |
шляхе́тная |
шляхе́тнае |
шляхе́тныя |
| Р. |
шляхе́тнага |
шляхе́тнай шляхе́тнае |
шляхе́тнага |
шляхе́тных |
| Д. |
шляхе́тнаму |
шляхе́тнай |
шляхе́тнаму |
шляхе́тным |
| В. |
шляхе́тны (неадуш.) шляхе́тнага (адуш.) |
шляхе́тную |
шляхе́тнае |
шляхе́тныя (неадуш.) шляхе́тных (адуш.) |
| Т. |
шляхе́тным |
шляхе́тнай шляхе́тнаю |
шляхе́тным |
шляхе́тнымі |
| М. |
шляхе́тным |
шляхе́тнай |
шляхе́тным |
шляхе́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пансіён, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. У дарэвалюцыйнай Расіі і ў замежных краінах: закрытая сярэдняя навучальная ўстанова з інтэрнатам і поўным забеспячэннем вучняў.
П. шляхетных дзяўчат.
2. Тое, што і пансіянат (уст.).
3. Утрыманне на поўным забеспячэнні таго, хто жыве ў каго-н.
Пакой з пансіёнам.
Жыць на поўным пансіёне.
|| прым. пансіённы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
інстыту́т, -а, М -ту́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Назва вышэйшых навучальных і навуковых устаноў.
Педагагічны і.
Навукова-даследчы і.
2. У дарэвалюцыйнай Расіі: сярэдняя навучальная ўстанова закрытага тыпу для жанчын дваранскага паходжання.
І. шляхетных дзяўчат.
3. Сукупнасць прававых норм у якой-н. сферы грамадскіх адносін, пэўная форма грамадскай арганізацыі.
І. сям’і і шлюбу.
|| прым. інстыту́цкі, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
благоро́дный
1. высакаро́дны; прысто́йны;
2. (аристократический, дворянский) уст. шляхе́тны;
институ́т благоро́дных деви́ц інстыту́т шляхе́тных дзяўча́т;
3. (о металлах, животных, растениях) высакаро́дны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
інстыту́т, ‑а, М ‑туце, м.
1. Навучальная ўстанова, якая дае вышэйшую адукацыю ў якой‑н. галіне. Медыцынскі інстытут. Педагагічны інстытут. Паступіць у інстытут. Займацца ў інстытуце.
2. Навукова-даследчая ўстанова. Інстытут кібернетыкі. Інстытут ядзернай фізікі. Інстытут мовазнаўства.
3. Сярэдняя навучальная ўстанова закрытага тыпу для жанчын у дарэвалюцыйнай Расіі. Інстытут шляхетных дзяўчат.
4. Сукупнасць прававых норм, якія рэгулююць грамадскія адносіны; пэўная форма грамадскае арганізацыі. А калі Калумб потым адкрыў гэту Амерыку, то ён не ведаў, што ён гэтым прабудзіў да новага жыцця інстытут рабства, які даўно знік у Еўропе, і паклаў пачатак гандлю неграмі. Энгельс.
[Ад лац. institutum — установа, устанаўленне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)