шлю́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. шлю́с
Р. шлю́су
Д. шлю́су
В. шлю́с
Т. шлю́сам
М. шлю́се

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шлюс, род. шлю́су м., спорт. шлюс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шлюс, ‑у, м.

Спец. У кавалерыстаў — сцісканне сядла каленямі як умова моцнай пасадкі.

[Ням. Schluß.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)