шлю́зны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шлю́зны шлю́зная шлю́знае шлю́зныя
Р. шлю́знага шлю́знай
шлю́знае		 шлю́знага шлю́зных
Д. шлю́знаму шлю́знай шлю́знаму шлю́зным
В. шлю́зны (неадуш.)
шлю́знага (адуш.)		 шлю́зную шлю́знае шлю́зныя (неадуш.)
шлю́зных (адуш.)
Т. шлю́зным шлю́знай
шлю́знаю		 шлю́зным шлю́знымі
М. шлю́зным шлю́знай шлю́зным шлю́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шлю́зны, см. шлю́завы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шлю́зны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і шлю́завы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шлюз, -а, мн. -ы, -аў, м.

Збудаванне на рацэ, канале для пропуску суднаў пры розным узроўні вады на шляху іх руху, якое складаецца з камеры (камер) з варотамі.

|| прым. шлю́завы, -ая, -ае і шлю́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шлю́зный шлю́завы, шлю́зны;

шлю́зные воро́та шлю́завыя (шлю́зныя) варо́ты;

шлю́зная ка́мера шлю́завая (шлю́зная) ка́мера;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)