шлапа́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шлапа́к |
шлапакі́ |
| Р. |
шлапака́ |
шлапако́ў |
| Д. |
шлапаку́ |
шлапака́м |
| В. |
шлапа́к |
шлапакі́ |
| Т. |
шлапако́м |
шлапака́мі |
| М. |
шлапаку́ |
шлапака́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шлапа́к, -ка́ м., обл. шлёпанец
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шлапакі́, ‑оў; адз. шлапак, ‑а, м.
Абл. Шлёпанцы. Акуліна ўнесла пакунак, напусціла холаду, навалакла шлапакамі снегу. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шлапакі́, ед. шлапа́к, -ка́ м., обл. шлёпанцы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)