шкіле́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шкіле́тны шкіле́тная шкіле́тнае шкіле́тныя
Р. шкіле́тнага шкіле́тнай
шкіле́тнае		 шкіле́тнага шкіле́тных
Д. шкіле́тнаму шкіле́тнай шкіле́тнаму шкіле́тным
В. шкіле́тны (неадуш.)
шкіле́тнага (адуш.)		 шкіле́тную шкіле́тнае шкіле́тныя (неадуш.)
шкіле́тных (адуш.)
Т. шкіле́тным шкіле́тнай
шкіле́тнаю		 шкіле́тным шкіле́тнымі
М. шкіле́тным шкіле́тнай шкіле́тным шкіле́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шкіле́тны скеле́тный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шкіле́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да шкілета (у 1 знач.), належыць яму. Шкілетныя мышцы. Шкілетныя косці.

2. Спец. Галоўны, асноўны, апорны. Шкілетныя галіны дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкіле́т, -а, М -лёце, мн. -ы, -аў, м.

1. Сукупнасць касцей, якія ствараюць цвёрдую аснову цела чалавека і жывёл.

Ш. чалавека.

На яго страшна глянуць: ш. (пра вельмі худога чалавека).

2. перан. Аснова, каркас.

Ш. будынка.

|| прым. шкіле́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скеле́тный

1. шкіле́тны;

2. касцяко́вы; карка́сны; см. скеле́т​ 1, 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)