шку́рны, -ая, -ае.

1. гл. шкура.

2. Заснаваны на імкненні толькі да асабістых выгад, інтарэсаў на шкоду інтарэсам грамадства, своекарыслівы (разм., пагард.).

Шкурныя намеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шку́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шку́рны шку́рная шку́рнае шку́рныя
Р. шку́рнага шку́рнай
шку́рнае		 шку́рнага шку́рных
Д. шку́рнаму шку́рнай шку́рнаму шку́рным
В. шку́рны (неадуш.)
шку́рнага (адуш.)		 шку́рную шку́рнае шку́рныя (неадуш.)
шку́рных (адуш.)
Т. шку́рным шку́рнай
шку́рнаю		 шку́рным шку́рнымі
М. шку́рным шку́рнай шку́рным шку́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шку́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шку́рны шку́рная шку́рнае шку́рныя
Р. шку́рнага шку́рнай
шку́рнае		 шку́рнага шку́рных
Д. шку́рнаму шку́рнай шку́рнаму шку́рным
В. шку́рны (неадуш.)
шку́рнага (адуш.)		 шку́рную шку́рнае шку́рныя (неадуш.)
шку́рных (адуш.)
Т. шку́рным шку́рнай
шку́рнаю		 шку́рным шку́рнымі
М. шку́рным шку́рнай шку́рным шку́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шку́рны разг. шку́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шку́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Уст. Які мае адносіны да шкуры (у 1 знач.), звязаны з апрацоўкай ці продажам шнур. Шкурныя абрэзкі.

2. Разм. Звязаны з клопатамі толькі пра асабістыя выгады, інтарэсы. [Шохан:] — Я думаў, Мудрык — Гамлет.. А ў яго шкурная праўда. Нават не эгаіст ён. Эгацэнтрыст... Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шку́ра, -ы, мн. -ы, шкур, ж.

1. Скура з поўсцю, знешняе покрыва цела жывёл; скура з поўсцю, знятая з забітай жывёлы.

На жывым мядзведзі шкуры не купляй (прыказка). З аднаго вала дзвюх шкур не дзяруць (прыказка). Ласіная ш.

2. Пра подлага, нізкага чалавека, вымагальніка і шкурніка (разм., пагард.).

◊

Быць у чыёй-н. шку́ры — быць у чыім-н. становішчы, звычайна дрэнным, незайздросным.

Воўк у авечай шкуры — пра злога, жорсткага чалавека, які прыкінуўся лагодным.

На сваёй шкуры зведаць, адчуць што-н. — зведаць што-н. дрэннае на сабе, на сваім вопыце.

Ратаваць сваю шкуру — ратаваць сябе, не думаючы пра іншых.

Шкуру (дзве шкуры, сем шкур і пад.) драць, лупіць з каго-н. — абіраць, жорстка эксплуатаваць каго-н.

Шкуру спусціць з каго-н. — моцна збіць, караючы, а таксама наогул жорстка абысціся з кім-н., пакараць каго-н.

|| памянш. шку́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. шку́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шку́рный шку́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)