шко́льніцкі, -ая, -ае.

1. гл. школьнік.

2. Уласцівы школьніку, несур’ёзны, няварты дарослага чалавека.

Школьніцкая гарэзлівасць.

|| наз. шко́льніцтва, -а, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шко́льніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шко́льніцкі шко́льніцкая шко́льніцкае шко́льніцкія
Р. шко́льніцкага шко́льніцкай
шко́льніцкае		 шко́льніцкага шко́льніцкіх
Д. шко́льніцкаму шко́льніцкай шко́льніцкаму шко́льніцкім
В. шко́льніцкі (неадуш.)
шко́льніцкага (адуш.)		 шко́льніцкую шко́льніцкае шко́льніцкія (неадуш.)
шко́льніцкіх (адуш.)
Т. шко́льніцкім шко́льніцкай
шко́льніцкаю		 шко́льніцкім шко́льніцкімі
М. шко́льніцкім шко́льніцкай шко́льніцкім шко́льніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шко́льніцкі шко́льнический

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шко́льніцкі, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы школьніку, яго ўзросту. Са школьніцкай гарэзлівасцю крыкнула.. Любка [Коху]: — Ты зусім не ведаеш.. слова [патрыятызм]. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шко́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Вучань пачатковай ці сярэдняй школы.

|| ж. шко́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. шко́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шко́льнический шко́льніцкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)