шко́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шко́льны |
шко́льная |
шко́льнае |
шко́льныя |
| Р. |
шко́льнага |
шко́льнай
шко́льнае |
шко́льнага |
шко́льных |
| Д. |
шко́льнаму |
шко́льнай |
шко́льнаму |
шко́льным |
| В. |
шко́льны (неадуш.)
шко́льнага (адуш.) |
шко́льную |
шко́льнае |
шко́льныя (неадуш.)
шко́льных (адуш.) |
| Т. |
шко́льным |
шко́льнай
шко́льнаю |
шко́льным |
шко́льнымі |
| М. |
шко́льным |
шко́льнай |
шко́льным |
шко́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наста́ўніцтва, -а, н.
1. Праца, занятак настаўніка; прафесія настаўніка.
Першыя гады настаўніцтва.
2. зб. Школьныя настаўнікі.
3. Форма выхавання і прафесійнай падрыхтоўкі маладых рабочых вопытнымі спецыялістамі.
Н. на заводах.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
заня́ткі, -каў мн. заня́тия;
шко́льныя з. — шко́льные заня́тия
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спартла́ндыя, ‑і, ж.
Школьныя, піянерскія лагеры, дзе шырока праводзяцца цікавыя спартыўныя заняткі, арганізуюцца спаборніцтвы па рухавых гульнях.
[Ад слоў спартыўны і ландыя — краіна.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шко́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да школы (у 1, 2 знач.). Школьны будынак. Школьны двор. Школьная сістэма ацэнкі ведаў. // Які абслугоўвае школу, працуе ў школе. Школьныя настаўнікі. Школьны ўрач. Школьная бібліятэка.
2. Звязаны з навучаннем у школе, знаходжаннем у школе. Школьныя прыналежнасць. Школьная форма. Школьны ўзрост. Школьныя гады. Школьны таварыш. Школьныя канікулы. □ Маленства! Ты гарыш агнём начлежным, Ты школьным заліваешся званком. Панчанка.
3. Праведзены, выкананы ў школе, школьнікамі, сярод школьнікаў. Школьная насценгазета. □ Перадавалі аб усім: .. на колькі працэнтаў выканала дзённае заданне брыгада цесляроў, хто з вучняў перамог у школьных лыжных спаборніцтвах. Шамякін. // Які складаецца са школьнікаў, створаны школьнікамі (звычайна адной школы). Школьны хор. Школьная самадзейнасць. Школьная каманда гімнастаў. // Прызначаны для школьнікаў; разлічаны на школьнікаў. Школьны лекторый.
4. перан. Несамастойны, вучнёўскі, не падмацаваны жыццёвым вопытам. Школьныя разважанні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шко́льніцтва, ‑а, н.
1. Разм. Школьныя гады жыцця. Дзесяць год школьніцтва.
2. Школьніцкія паводзіны, учынкі; гарэзлівасць. Яго характар вызначаўся школьніцтвам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
справаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Службовая асоба, якая ведае канцылярскімі справамі. Леаніду паказалі школьныя журналы старэйшых класаў, справавод узяўся запаўняць анкету. Шахнавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сто́лік, ‑а, м.
1. Памянш. да стол (у 1 знач.); маленькі стол. Туалетны столік. □ На століку ляжалі школьныя журналы. Колас.
2. Разм. Стол, звычайна невялікі, у рэстаранах, кафэ, сталовых і пад. Заказаць столік у рэстаране.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
алімпі́йскі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да Алімпа. Алімпійскія багі.
2. Урачыста-спакойны, непарушны. Лемяшэвіч цярпліва чакаў у настаўніцкай, спачатку абураючыся, потым — з алімпійскім спакоем: сядзеў і перачытваў школьныя праграмы. Шамякін.
•••
Алімпійскія гульні гл. гульня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наста́ўніцтва, ‑а, н.
1. Праца, занятак настаўніка; прафесія настаўніка. Займацца настаўніцтвам. Першы год настаўніцтва. □ Настаўніцтва як форма выхавання непаўналетніх вельмі пашырана на аўтазаводзе. «Маладосць».
2. зб. Школьныя настаўнікі. Якуб Колас знаходзіць час для сувязей са школьнымі калектывамі, настаўніцтвам. Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)