шклава́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. шклава́та
Р. шклава́ты
Д. шклава́це
В. шклава́ту
Т. шклава́тай
шклава́таю
М. шклава́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шклава́та ж. стеклова́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шклава́та, ‑ы, ДМ ‑ваце, ж.

Лёгкі цеплаізаляцыйны матэрыял са зблытаных шкляных валокнаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стеклова́та шклава́та, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шкла... (гл. шкло...).

Першая частка складаных слоў; ужыв. замест «шкло...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: шклавар, шклавата, шклавырабы, шкланітка, шклапластык, шклапосуд, шкларэз, шклатара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)